Embriyo, yumurta ve sperm hücresi yaklaşık 30 yıldır dondurulup saklanabilmekte, çözülüp kullanılabilmektedir. Ancak 2006-2007 yılından itibaren yavaş dondurma vitrifikasyon yöntemine geçişle birlikte başarı sonucu oldukça arttı. Yani eskiden yavaş dondurma ile dondurup çözdüğümüz embriyolar hücre içinde oluşan kristaller nedeniyle zarar görebiliyordu. Dolayısıyla donmuş embriyoları kullandığımızda gebelik oranları yaklaşık %10-15 taze transfere göre azalıyordu. Bugün artık bu görüşü bir kenara bıraktık. Hastaların çeşitli nedenlerle embriyolarını yumurta ve sperm gibi üreme hücrelerini dondurmaya teşvik eder hale geldik.

Peki kimlere hangi durumlarda ne zaman embriyo dondurma öneriyoruz:

Tüp bebek tedavisi tamamlandıktan sonra transfer ettiğimiz embriyolar  dışında elimizde hala iyi kalite saklanmak için uygun embriyo varsa vitrifikasyon yöntemi ile donduruyoruz ve en az 5 yıl iyi şartlar altında saklayabiliyoruz. Çözüldüğü zaman tekrar kullanmak üzere canlılığı kazanma şansı %95lerde olmaktadır.

• Yumurtaların aşırı uyarılması
• Rahim içi tabakanın olması gerekenden küçük olması
• Bazı hormonların erken yükselmesi (progesteron hormonu gibi)
• Rahim boşluğunun içinde sıvı olması

Böyle durumlarda bütün embriyolar dondurulup rahim dokusundaki problem düzeltildikten sonra embriyolar çözülüp transferi gerçekleştirilmektedir.

Günümüzde kanser sıklığı oldukça arttı. Genç yaşlarda görülen kanserler nedeniyle bu kanser tedavisi sırasında kemoterapi radyoterapi maalesef üreme hücrelerine zarar verebilmektedir. Tedaviye hiç başlamadan ve hızlı bir şekilde yumurta gelişimi sağlanarak oluşan embriyolar dondurabilmektedir.

Pireimplantasyon genetik tanı için embriyolar 3 veya 5. güne kadar geliştirilip bir hücresini alıp genetik merkezse yolluyoruz. Bu analizin yapılması bazen çok hızlı gerçekleşmemektedir. Sonuçlar gelene kadar embriyo dondurulup saklanabilir.

Tüp bebek tedavisi sırasında kullanılan iğne ve ilaçları rahim iç duvarına zarar verebildiğini embriyo ile rahim iç doku arasında ki senkranizasyonu (uyumu) bozduğunu rahim iç dokusunu daha ileri aşamaya götürdüğünü biliyoruz. Bu nedenle iyi kalite bir embriyonun bile tutunamayabilir .Bütün embriyoları sakla , transfer yapma , daha sonra embriyoları çözüp iğnesiz rahim iç duvarının daha doğala yakın hazırlığından sonra rahim duvarına transfer edilmesi görüşü giderek yaygınlaşmaya başlamıştır.